Time flies

In mijn vorige verslag, schreef ik, dat het tijd werd voor een mooie bevalling. Even wat positiefs...

Inmiddels zijn we vijf bevallingen verder, iedere bevalling blijft een genot om mee te mogen maken. Dit nieuwe leven compenseert voor zowel Fatou, als voor mij, een hoop negativiteit. Het is ook iedere keer weer leuk om het pasgeboren baby'tje in badje te doen, lekker te verzorgen en mooi aan te kleden. Wat ik nog steeds heel bijzonder vind, is dat veel meisjes de naam 'Elisabeth' gekregen hebben.. Toch steeds weer een beetje kippenvel!

In de kliniek is het nog steeds een komen en gaan van patiënten, het is dan geen malariaseizoen, toch loopt het door. We zien vooral veel verwondingen, luchtweginfecties en voedselvergiftigingen. Natuurlijk komen er iedere dag ook weer zwangere vrouwen voor controle. Heerlijk om zo bezig te zijn.

Een aantal weken geleden, hebben wij Kabir hier opgenomen. Kabir is een jongetje van vier jaar oud, die geleidelijk zwakker en zieker werd. Hij had vaak koorts, at nauwelijks tot niets, braakte, had diarree en sliep een groot gedeelte van de dag. Ook had hij een verdikking aan de buitenkant van zijn keel. Alle symptomen bij elkaar, zouden de oorzaak kunnen zijn van een schildklierprobleem. Samen met Kabir en zijn vader, ben ik een dag naar het ziekenhuis in Banjul geweest. We hebben al met al vijf uur gewacht. Er zijn verschillende onderzoeken gedaan, maar niets was afwijkend. Wij zijn toch gestart met behandelen alsof het een schildklierprobleem was. Kabir fleurt iedere dag meer op, fantastisch!! Hij lacht weer, rent, speelt en pikt zelfs brood van andere kindjes, omdat hij honger heeft. Dit geeft zoveel voldoening!!!

Fatou is uitgeroepen tot ' Gambian woman of the year 2014'. Dit wordt 14 februari groots gevierd op de compound, hier in Kunkujang. We zijn met z'n allen bezig om alles op te knappen. Kasten schilderen, schoonmaken, opruimen en meer. Voor mij een beetje wennen, alles gaat op z'n Gambiaans, maar het wént! Leuk om te zien hoe actief iedereen zich inzet om het voor Fatou, deze powervrouw, een onvergetelijke dag te maken. We kijken er naar uit!!

En tja... Dan is het nog maar drie weekjes, 27 februari ga ik Gambia verlaten. In de drie en halve maanden dat ik hier nu ben, heb ik ongelofelijk veel geleerd. Improviseren, incasseren en vooral genieten van de kleine dingen. Het echte Afrikaanse leven is zo bijzonder. Ik ben er inmiddels aan gewend om te douchen en mijn haar te wassen met een emmertje water. Een groot gedeelte van de dag is er geen kraanwater. Ook weet ik als geen ander hoe nuttig zaklampen zijn. Zelfs een bevalling doen zonder electriciteit is geen enkel probleem meer. Gelukkig is hier vaak wel electriciteit, maar dus niet altijd. Het is hier erg arm, maar zo puur. Alle kinderen spelen samen, geen baby die huilt en iedereen zorgt voor elkaar. In de tijd dat ik hier ben, heb ik met veel mensen een band opgebouwd. Ik kan denk ik zelfs zeggen dat ik van bepaalde mensen ben gaan houden.

Er staat dan ook een pittig afscheid op mij te wachten. Natuurlijk zal ik dolgelukkig zijn als ik op Schiphol Roy en de rest zie. Ik ben Nederlandse en ik hoor in Nederland, daar ligt mijn toekomst. Maar met deze Afrikaanse ervaring, heb ik toch een andere kijk op bepaalde dingen in het leven gekregen.

Voordat ik hier vertrek, gaan we er met elkaar nog drie weken een feestje van maken. Veel dingen om naar uit te kijken!! Genieten hier van de alledaagse dingen en natuurlijk het grote feest van 14 februari. Ook is de schoondochter van Fatou in verwachting. Zij zal ieder moment kunnen bevallen, we kijken uit naar de komst van deze VIP baby!

De week voordat ik naar huis ga, komt mijn moeder. Ik ben erg blij dat zij er is, op het moment dat ik afscheid moet nemen van mijn Afrikaanse pleegmoeder Fatou.

Time is flying...