Wat een dag en nacht
Blijf op de hoogte en volg Liesbeth
14 November 2014 | Gambia, Ker Dobaly
Vannacht rond 2:00 kwam de eerste vrouw de kliniek binnen om te bevallen. Het ging niet zo snel, ze had toen 4 centimeter ontsluiting. Fatou en ik zijn in de kliniek, naast de vrouw, even gaan slapen.
Rond 6:00 kwam de tweede vrouw binnen. Razendsnel beviel zij van een jongetje. Een heel klein baby'tje van maar 1700 gram. Een pittig ventje wat al snel met de familie mee naar huis mocht.
Vrij snel hierna beviel de vrouw die eerder die nacht binnenkwam. Een hele mooie bevalling met wederom een jongetje van 3000 gram. Wat was zij blij met haar baby. Ze wilde hem gelijk bij zich hebben en was heel geïnteresseerd in hem. Uit alles kon je voelen hoeveel zij van haar kind houdt. Zo mooi om
te zien!! Ik heb het jongetje lekker in bad gedaan en aangekleed. Al snel konden ze samen naar huis om van elkaar te genieten.
Aan het eind van de ochtend, toen er geen patiënten meer de kliniek kwamen bezoeken voor een consult, konden Fatou en ik lekker slapen.
Rond 14:00 werd ik wakker gemaakt, omdat de derde bevalling op ons stond te wachten. Het was een héle indrukwekkende bevalling. Uit alles kon worden opgemerkt dat de vrouw haar baby niet wilde. Ze perste absoluut niet, toen dat moest tijdens de weeën. Wilde op het hoofdje gaan zitten toen dit bijna geboren was en ging op de grond liggen. Het was voor ons létterlijk vechten om het kind geboren te laten worden. Gelukkig werd er, na veel pijn en moeite, een heel mooi meisje geboren van 3700 gram. Ook na de geboorte van het kind, liet de vrouw blijken dat ze het niet wilde. Ze gaf aan dat ze het af wilde staan en er niet voor zou zorgen. Een hele zorgelijke situatie, waarbij we niet goed wisten, wat we er mee moesten. Uiteindelijk kwam er familie van de vrouw. Zij beloofden dat ze voor de baby zouden zorgen. Fatou kent de familie en vertrouwd hierop. Ik kan absoluut niet boos zijn op deze vrouw. Want waarom doet zij zo? Wat is haar verleden? Misschien heeft ze wel iets afschuwelijks meegemaakt? Ik zou er nooit antwoord op krijgen. Moeilijk om dit los te laten...
Tussendoor hebben we nog een vrouw met de taxi naar het ziekenhuis gebracht. Ze zou hier komen bevallen, maar kreeg complicaties. Fatou durfde het niet aan en vond het veiliger dat zij onder begeleiding van een verloskundige in het ziekenhuis zou bevallen. Ze had al flinke weeën toen we in de taxi stapten. Na ruim een half uur rijden, over héle slechte wegen, kon de verloskundige in het ziekenhuis de zorg overnemen.
Ik heb gemerkt dat het hier, in deze cultuur, niet vanzelfsprekend is, dat een moeder gelijk liefde aan haar pasgeboren baby geeft. Een zwangerschap is vaak niet de keuze van beide ouders. De man is degene die daarin keuzes maakt, of zijn vrouw nou wil, of niet. Ik moest hier heel erg aan wennen. Vanuit Nederland ben ik gewend dat de meeste ouders vanaf het eerste moment dolgelukkig zijn met hun kind.
Ik maak hier hele heftige, indrukwekkende dingen mee. Ik denk hier veel over na, maar kan het goed relativeren. Zo gaat het hier nou eenmaal... Wie ben ík om hierin iets te veranderen? Nog steeds vind ik het heel bijzonder om deze cultuur van zo dichtbij mee te maken!!
Met Fatou kan ik gelukkig heel goed praten over de indrukken die ik opdoe. De samenwerking met haar is zo leuk!
Over 5 weken komen Roy, pap & mam en Janny al. Wat gaat de tijd snel. Ik vermaak me nog steeds heel goed hier. Ik leer veel dingen in de kliniek. Als er geen patiënten zijn, doe ik spelletjes met de meiden in het weeshuis of zing ik een liedje met ze. Vanaf nu komen er ook veel Nederlanders, die hier overwinteren, of op vakantie zijn. Ik vind het leuk om hun van alles te vertellen en te laten zien!
Straks ga ik lekker slapen, want dat heb ik nog niet veel gedaan sinds gisteren.
Veel liefs uit het zonnige Gambia!
Rond 6:00 kwam de tweede vrouw binnen. Razendsnel beviel zij van een jongetje. Een heel klein baby'tje van maar 1700 gram. Een pittig ventje wat al snel met de familie mee naar huis mocht.
Vrij snel hierna beviel de vrouw die eerder die nacht binnenkwam. Een hele mooie bevalling met wederom een jongetje van 3000 gram. Wat was zij blij met haar baby. Ze wilde hem gelijk bij zich hebben en was heel geïnteresseerd in hem. Uit alles kon je voelen hoeveel zij van haar kind houdt. Zo mooi om
te zien!! Ik heb het jongetje lekker in bad gedaan en aangekleed. Al snel konden ze samen naar huis om van elkaar te genieten.
Aan het eind van de ochtend, toen er geen patiënten meer de kliniek kwamen bezoeken voor een consult, konden Fatou en ik lekker slapen.
Rond 14:00 werd ik wakker gemaakt, omdat de derde bevalling op ons stond te wachten. Het was een héle indrukwekkende bevalling. Uit alles kon worden opgemerkt dat de vrouw haar baby niet wilde. Ze perste absoluut niet, toen dat moest tijdens de weeën. Wilde op het hoofdje gaan zitten toen dit bijna geboren was en ging op de grond liggen. Het was voor ons létterlijk vechten om het kind geboren te laten worden. Gelukkig werd er, na veel pijn en moeite, een heel mooi meisje geboren van 3700 gram. Ook na de geboorte van het kind, liet de vrouw blijken dat ze het niet wilde. Ze gaf aan dat ze het af wilde staan en er niet voor zou zorgen. Een hele zorgelijke situatie, waarbij we niet goed wisten, wat we er mee moesten. Uiteindelijk kwam er familie van de vrouw. Zij beloofden dat ze voor de baby zouden zorgen. Fatou kent de familie en vertrouwd hierop. Ik kan absoluut niet boos zijn op deze vrouw. Want waarom doet zij zo? Wat is haar verleden? Misschien heeft ze wel iets afschuwelijks meegemaakt? Ik zou er nooit antwoord op krijgen. Moeilijk om dit los te laten...
Tussendoor hebben we nog een vrouw met de taxi naar het ziekenhuis gebracht. Ze zou hier komen bevallen, maar kreeg complicaties. Fatou durfde het niet aan en vond het veiliger dat zij onder begeleiding van een verloskundige in het ziekenhuis zou bevallen. Ze had al flinke weeën toen we in de taxi stapten. Na ruim een half uur rijden, over héle slechte wegen, kon de verloskundige in het ziekenhuis de zorg overnemen.
Ik heb gemerkt dat het hier, in deze cultuur, niet vanzelfsprekend is, dat een moeder gelijk liefde aan haar pasgeboren baby geeft. Een zwangerschap is vaak niet de keuze van beide ouders. De man is degene die daarin keuzes maakt, of zijn vrouw nou wil, of niet. Ik moest hier heel erg aan wennen. Vanuit Nederland ben ik gewend dat de meeste ouders vanaf het eerste moment dolgelukkig zijn met hun kind.
Ik maak hier hele heftige, indrukwekkende dingen mee. Ik denk hier veel over na, maar kan het goed relativeren. Zo gaat het hier nou eenmaal... Wie ben ík om hierin iets te veranderen? Nog steeds vind ik het heel bijzonder om deze cultuur van zo dichtbij mee te maken!!
Met Fatou kan ik gelukkig heel goed praten over de indrukken die ik opdoe. De samenwerking met haar is zo leuk!
Over 5 weken komen Roy, pap & mam en Janny al. Wat gaat de tijd snel. Ik vermaak me nog steeds heel goed hier. Ik leer veel dingen in de kliniek. Als er geen patiënten zijn, doe ik spelletjes met de meiden in het weeshuis of zing ik een liedje met ze. Vanaf nu komen er ook veel Nederlanders, die hier overwinteren, of op vakantie zijn. Ik vind het leuk om hun van alles te vertellen en te laten zien!
Straks ga ik lekker slapen, want dat heb ik nog niet veel gedaan sinds gisteren.
Veel liefs uit het zonnige Gambia!
-
14 November 2014 - 21:57
Sylvia:
Prachtig verwoord!
Ik bewonder je en wees vooral trots op jezelf!
Liefs syl -
14 November 2014 - 22:00
Janny:
Hoi Liesbeth , leuk te lezen wat je allemaal weer hebt beleefd , en wat blijft het een wonder he zo'n bevalling , en gelukkig dat de baby's gezond zijn . Hopelijk kun je de komende nacht ff weer bijslapen , alvast een fijn weekend toegewenst X x -
14 November 2014 - 22:25
Charlie Batist:
liesbeth weer een mooi verhaal, ik lees ze graag.
Veel werkplezier,have fun en een grote groet uit het nu sombere Roswinkel -
14 November 2014 - 22:28
Annie:
Liesbet ben trots op jou. Ik weet dat het niet altijd makkelijk is. het is een heel groot verschil je moet het hebben meegemaakt. Om het te kunnen begrijpen. Hou je taai . -
14 November 2014 - 22:32
Kommer En Willy:
Lies, je kunt best trots zijn op je Zelf.
Prachtig resultaat, je doet hier heel veel goed werk.
Gaan je de komende maanden persoonlijk steunen want een steuntje in de rug kan je wel gebruiken. Tot zeer spoedig!!! -
14 November 2014 - 22:37
Janny:
Mooi verhaal Liesbeth! Wat mij te binnen schiet bij die mevr. die haar kindje niet wilde dat ze verkracht is. -
15 November 2014 - 09:26
Harmke Krol Schaafstra:
Liesbeth , lekker zo doorgaan want dit is leuk zo !! Het leest en begrijpt heel goed !
Ik weet al heel veel verhalen maar toch elke keer weer is het leuk jou te volgen. -
15 November 2014 - 10:08
Hanny Beks:
Hoi Liesbeth,
Jeeee, wat een ervaring zeg, fantastisch om dit mee te mogen maken.En wat een moppies he, je zou er toch zo een onder je shirtje mee naar huis nemen, hi hi. Over een paar weken komt je familie, leuk, kan je ze alles laten zien. Geniet van deze tijd, en ook een beetje van het mooie weer, want hier is het nu echt november, en straks komt de Sint weer in het land. Wie weet mag ik wel mee naar Spanje -
17 November 2014 - 11:40
Annie Wachtmeester:
Wat fijn Liesbeth om te lezen hoe je je daar staande houdt. Geniet van wat je doet en kunt. liefs
-
19 November 2014 - 16:10
Erzsi Van Straaten:
Dag Liesbeth,
Je verhaal weer met veel genoegen gelezen. En wat ik heel knap vind: je open houding naar zaken die binnen onze wereld bijna onbegrijpelijk zijn. En je kennelijke vermogen en vastbeslotenheid niet gelijk te oordelen. .. Petje af ! Sterkte en liefs, Erzsi.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
